วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิตในวันที่พ่อแม่แก่เฒ่า กับบทความ หากลูกได้ดี ประสบความสำเร็จในชีวิต อย่ าลืมแม่คนนี้นะลูก ไปดูกันว่าทำไมคนเป็นแม่ถึงไม่อย ากให้ลูกนั้นหลงลืมแม่ในวันที่ลูกได้ดี
เมื่อตอนที่แม่เริ่มออ กเดินทาง บนโลกใบนี้ แม่ก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่านคืนวัน มีความฝัน มีชีวิตเป็นของตัวเองเหมือนกับลูก แม่เดินทางมาเจอความรัก มีชีวิตคู่ ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว ผ่านวันที่ตื่นเต้นที่สุด คือวันที่รู้ว่า ในครรภ์ของแม่มีลูกอยู่ในนั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเวลา กว่า 9 เดือนที่แม่ต้องแบกน้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม
แม่เริ่มใช้ชีวิตอย่ างระมัดระวังมากขึ้น แม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่ จะเป็นอั นตรา ย แล้ววันที่แม่เ จ็ บป ว ด แสนสาหัสก็มาถึง วันแรกที่แม่ได้เห็นหน้าลูก มันเต็มไปด้วยความสุข แต่แม่ก็เ จ็ บป ว ด ชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ความฝันอาจถูกพักไปบ้าง แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลง เหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าต าที่สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้ว
‘เรื่องอื่นๆของแม่ช่างมันก่อนเถอะ’ อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึง ถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูก จนหมดสิ้น ลูกจะปลอ ดภั ยไหม ลูกจะเป็นเด็กดีหรือเปล่า ลูกจะเรียนอะไร ลูกจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นไหม แม่พย าย ามทุกอย่ างให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แม่เสกทุกอย่ างให้เด็กน้อยของแม่ เติบโตอย่ างดี’เหนื่อยนะแต่แม่จะสู้’ แล้วลูกก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูกที่เคยตัวเล็ก
แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่ลูกเคยสนุกด้วยแล้ว แม่เห็นใบหน้าที่ลูกหงุดหงิดใส่มากขึ้น ขณะเดียวกัน ก็เห็นรอยยิ้มที่แม่เคยได้รับ แต่ผู้รับกล า ยเป็นเพื่อนของลูก ‘น้อยใจแต่ทำอะไรไม่ได้’ วันที่แม่โล่งใจอย่ างที่สุด คือวันที่ลูกเรียนจบ แม่ฝ่าฟั น มามากมายกว่าจะได้ปริญญาใบนี้มา แม่คิดว่าหมดห่วงแล้วลูกเอ๋ย.. แต่ขณะที่แม่มองดูลูก ถ่ายรูปสนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิต แม่ก็รู้ตัวว่าแม่คิดผิดแล้ว ลูกจะได้งานที่ดีหรือเปล่า
ลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักไหม เขาจะดูแลลูกอย่ างที่แม่ทะนุถนอมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่อยังไง ‘โตแค่ไหน แม่ก็เห็นภาพเด็กตัวน้อยๆของแม่เสมอ’ ลูกของแม่ ค่อยๆออ กเดินทางใช้ชีวิตของตัวเอง ลูกมีครอบครัว มีลูกมีบทบาทเพิ่มขึ้น จนบทบาทการเป็นลูกของแม่น้อยลงกว่าเดิม แม่รู้แล้วว่าถึงเวลาต้องปล่อยวาง ลูกมีชีวิตของลูก แล้วแต่ แม่ไม่เคยวางได้เลย แม่ยังรักและห่วงลูกของแม่เสมอ
‘อย่ าลืมแม่นะลูก’ แม่แก่ตัวลงพร้อมกับนับถอยหลังสู่การจากลา เป็นการเดินทางช่วงสุดท้ายที่ต้องเผชิญ ร่างกายของแม่เริ่มเสื่อมถอย สองแขนที่อุ้มลูกมาหล า ยปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้ว สองขาที่เคยพาลูกไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุง วาจาที่เคยเป็นเสียงกล่อมลูกเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง ส ม อ งที่เคยใช้ ช่วยลูกให้เติบโต เริ่มเลือนราง หัวใจที่เคยสู้ฝ่าฟั นปัญหา
ให้ลูกเริ่มบีบตัวน้อยลง ‘แม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่ตั้งอยู่กลางแดด’ วันนี้ระหว่างการเดินทางของชีวิต ลองมองไปยังหน้าแม่ของคุณให้เต็มต า มองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่าน มาของแม่วันนี้ แม่เดินทางมาไกลมากแล้ว ขอแค่อย่ าลืม การเดินทางที่ผ่าน มาของแม่นี่ เป็นการเดินทาง ของความรักที่วิเศษที่สุด
ที่มา น่าอ่ าน, yakrookaset
