กล้าเป็นตัวเองที่มีความสุข เพราะเวลานั้นสำคัญต่อชีวิตเราจริงๆ

วันนี้เราจะพาทุกคนไปเรียนรู้ความสำคัญของเวลาว่าเวลาแต่ละวินานทีนั้น มีความหมายกับทุกคน มากเพียงใดกับบทความ กล้าเป็นตัวเองที่มีความสุข เพราะเวลานั้นสำคัญต่อชีวิตเราจริงๆ ไปดูกันว่าทำไมวันเวลาที่มีในทุกวันถึงมีความสำคัญต่อชีวิตคนเรามากที่สุด

เฉลี่ยคนเรามีอายุประมาณ 60 ปี หรือประมาณ 720 เดือน ไหนลองคิดเป็นสัปดาห์ดูสิ ก็ได้ประมาณ 2,880 สั ป ด า ห์ สมมุติว่าตอนนี้เราอายุประมาณ 20 ปีก็ แ ป ล ว่ า เรา ผ่ า นการเที่ยว

วันเ ส า ร์ อาทิตย์มาแล้ว 960 ครั้ง 960 ครั้ง จาก 2,880 สัปดาห์ นี่แปลว่าเราเหลือ เวลาเที่ยวคืน เ ส า ร์ อาทิตย์แบบนี้อีกแค่ 1,920 ครั้ง นึกแล้ว อ ย า ก เอาปฏิทิน มากางกว้างๆ ตรงหน้าและวางแผนชีวิตกันใหม่เลยทีเดียว

อ ย่ า ง ที่บอ กไปแล้วว่าคน เรามีอายุเฉลี่ยอยู่ที่ 60 ปี ถ้าตอนนี้เราเพิ่งอายุประมาณ 20 ปี ผ่ า น โลกมาสดๆ ร้อนๆ เกือบ 240 เดือน แต่ถ้ารู้สึกว่ามันน้อยไปงั้นลองคิดเป็นนาทีก็จะได้ประมาณ 41,472,000 นาที หรือถ้า อ ย า ก ให้เยอะกว่านี้ก็คิดเป็นวินาทีก็จะได้เอาไปคิดกัน มาเป็นการบ้านละกันนะ พอคิดถึงเวลาที่ ผ่ า น ไปแล้วก็อ ดใจห า ยไม่ได้และไม่ อ ย า ก เชื่อตัวเองว่า

จะ ผ่ า น โลกมานานขนาดนี้ ทั้งที่ชีวิตจริงยังไม่ได้ทำอะไร สำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสัก อ ย่ า ง อีกกี่ต ารางนิ้วบนโลกนี้ มี่ยังไม่ได้ไปเหยียบ อีกกี่คนต่อ กี่คน ที่เรายังไม่มีโอกาสได้เจออาหารอีกกี่อ ย่ า ง

ที่ยังไม่เคยลิ้มลอง และอีกกี่ความฝันที่ อ ย า ก ทำแต่ไม่ได้ทำให้มันเป็นจริง ทั้งๆ ที่มีเวลามากมายขนาดนี้ แต่เราไม่เคยคิดทำสิ่งแหล่านี้ไม่เคยคิดไล่ต ามความฝันและความทะย าน อย ากของตัวเอง

กลับเอาสมบัติที่น่าจะมีค่าที่สุด ของมนุษย์และของทุกชีวิต บนโลกมาใช้ ในกิจ ก ร ร ม ชวนให้ เอาหนังมือด้านๆไปสัมผัสหนังศีรษะนุ่มๆ อ ย่ า ง กิจ ก ร ร ม ฆ่ า เวลา โดยไม่รู้ว่าไอ้ของเดิมที่มัน

มีอยู่ก็น้อยพออยู่แล้ว เวลาไม่เหมือนต้นไม้ หมดแล้วใช่ว่าจะปลูกใหม่ได้ ขนาดต้นไม้ที่ว่าปลูกได้ยังปลูกไม่ทันคนตัดเลย นับประสาอะไรกับเวลา ที่นอ กจากจะงอ กใหม่ไม่ได้ และยังห า ยไปตลอ ดเวลา

อีกต่างหากซ้ำ ร้ า ย คือเรา ไม่รู้ว่าเวลาที่มีมันจะ หมดเมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้ว่าคืนนี้กลับบ้านไปนอน แล้วรับประกันว่าพรุ่งนี้เช้า คุณจะตื่นขึ้น มาหรือไม่ ไม่แน่ว่าเวลาของ คุณอาจจะหมดตั้งแต่ หัวถึงหมอนแล้วก็ได้

จงขอบคุณตัวคุณเอง ที่ตื่น มาในตอนเช้า และดำเนินชีวิตให้เหมือนกับว่า มันคือวันสุดท้ายของคุณ ไล่ต ามความฝัน อ ย่ า ง สุดโต่ง ทุ่มเทกับงานที่ทำตรงหน้าดูแล คนที่คุณรักให้เหมือนวันแรก ที่คุณรักกันทำดีกับเขา

ให้เหมือนวันแรกที่ คุณเคยทำกอ ดเขาให้นานที่สุด ให้เหมือนเป็นการกอ ดครั้งสุดท้ายของเรา เพราะวันพรุ่งนี้อาจไม่มีเวลาเหลือไว้ ให้คุณทำสิ่งเหล่านี้ก็เป็นได้ข้อคิดดีๆ จาก วันเวลาของชีวิตที่เหลืออยู่ อ่านให้จบนะ

แล้วคุณจะรักตัวเองขึ้นอีกเยอะ วันเวลาของชีวิตที่เหลืออยู่ คนเราเกิดมาอาจจะไม่มีค วามเท่าเทียมกันในหล า ย ๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นฐานะความเป็นอยู่ โอกาสในชีวิต ตลอ ดจนรูปร่างลักษณะ บุคลิกภาพเฉพาะตน แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคน ได้เท่าเทียมกัน คือเวลา

ปัญหาอยู่ที่ว่าใครจะตระหนักถึงคุณค่า ใช้เวลาให้เกิประโยชน์สูงสุด มีประสิทธิภาพมากที่สุด

1 ปี = 365 วัน

5 ปี = 1,825 วัน

10 ปี = 3,650 วัน

20 ปี = 7,300 วัน

40 ปี = 14,600 วัน

60 ปี = 21,900 วัน

70 ปี = 25,550 วัน

ถ้าคิดอายุความสามารถของร่างกายที่ 60 ปี ซึ่งเป็นอายุที่ต้องเกษียณอายุตัวเองจากการทำงาน ถ้าเราเริ่มทำงานที่อายุ 21 ปี คนเราจะมีเวลาทำงานประมาณ 14,600 วัน หรือ 2,080 สัปดาห์ และถ้าเราใช้เวลาพักผ่อนไป 1/3 ของวัน 8 ชั่ ว โมง/วัน ในระยเวลา 40 ปี เราจะใช้เวลาพักผ่อนไปถึง 4,867 วัน เหลือเวลาทำสิ่งต่าง ๆ เพียง 9,733 วัน

คนเราไม่ได้คิดว่าสักวันหนึ่ง ชีวิตจะสิ้นสุดลง จึงปล่อยโอกาสอันดีงามให้ ผ่ า นไปอ ย่ างไม่แยแส ในวัยหนุ่มสาวที่แข็งแรง กลับปล่อยเวลาให้ ผ่ า น ไปอย่ างไร้ประโยชน์ ในเวลาเรียนที่มีค่าอ ย่ า งมากกับอนาคตของตนเอง กลับมองออ กไปนอ กหน้าต่าง สร้างวิมานในอากาศปล่อยให้คำสอนข องครูอาจารย์ เข้าหูซ้าย ทะลุหูขวา ในช่วงเวลาที่ควรค่าแก่การพักผ่อน กลับเที่ยวเตร่จนดึกดื่น หรือ ดื่มจน เ ม า ม าย

แล้วตื่นขึ้น มา ป ว ดหัวหรือตื่นสายในวันรุ่งขึ้นหมดแรงที่จะคิดสร้างสรรค์ผลงานจวบจนแก่ชรา อายุมากขึ้น ภาพอ ดีตความหลังที่ ผ่ า น มาย้อนให้คิดคำนึงแม้จะพ ย า ย า ม ไขว่คว้ากาลเวลาที่ ผ่ า น ไป ก็ไม่อาจหวนคืนคนเราเกิดมา ทุกคนกำลังเดินทาง ไปสู่จุดสุดท้ายของชีวิต นั่นคือจะต้องจากโลกนี้ไป อ ย่ า งแน่นอน จะเร็วหรือช้าเท่านั้น ไม่มีใครหนีพ้นกฎของธรรมช าติข้อนี้ไปได้ คนเราเมื่อเกิดมาแล้ว ก็จะเจริญเติบโตไปต ามช่วงวัยต่าง ๆ ในขณะที่อายุเริ่มจะมากขึ้น ควาแข็งแรง และความสามารถทาง ด้านร่างกายก็เริ่มลดลง

โ ร ค ภั ย ไ ข้ เ จ็ บ ก็จะมาเยี่ยมเยียน ซึ่งคำภีร์อินเดียโบราณแบ่งช่วงวัยและอายุไว้ ดังนี้

1 วัยแรกเกิดถึง 10 ปี เป็นวัยเดียงสา พ่อแม่ต้องฟูมฟักเลี้ยงดู

2 อายุระหว่าง 11-20 ปี เป็นวัย อ ย า ก เล่น อ ย า ก เรียนรู้ กำลังเจริญเติบโต

3 อายุระหว่าง 21-30 ปี เป็นวัยที่เรียกว่าชีวิตสวยงาม ร่างกายแข็งแรง

4 อายุระหว่าง 31-40 ปี เป็น ยังมีเรี่ยวแรงกำลังวังช า

5 อายุระหว่าง 41-50 ปี เป็นวัยแห่งการใช้ปัญญา และเริ่มที่จะแก่

6 อายุระหว่าง 51-60 ปี เป็นวัยที่ร่างกาย เสื่อมถอย

7 อายุระหว่าง 61-70 ปี เป็นวัยที่ร่างกาย เสื่อมถอยมาก

8 อายุระหว่าง 71-80 ปี เป็นวัยที่ใกล้ ชราภาพมากแล้ว หลังเริ่มงอ

9 อายุระหว่าง 81-90 ปี เป็นวัยหลง ๆ ลืม แสดงถึงสังขารที่เสื่อมถอย และเริ่มคิดเรื่องจะจากไป

10 อายุระหว่าง 91 ปี ขึ้นไป เป็นวัยที่หมดความรู้สึกกับทุกๆ อ ย่ า ง

ที่กล่าวมาเป็นช่วงของชีวิต ที่ทุกคนจะต้องประสบ พบเจอหากมีชีวิตยื น ย า ว แต่ก็ใช่ว่าทุกคนที่เกิดจะมีชีวิตยืน ย าว เท่ากันทุกคน หล า ยคนต้องจากไปก่อนวัยอันควร แม้ยังอ ย า ก มีชีวิตอยู่ต่อก็ไม่สามารถที่จะร้องขอได้

เวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต เวลาที่ผ่ าน ไปหรือสูญเสียไป จะสูญเสียตลอ ดกาล เพราะฉะนั้นจงใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด อ ย่ า ปล่อยให้เวลา ผ่ า น ไปโดย ไม่เกิดอะไรขึ้น มาเลย

ที่มา mentsod,forlifeth, horoscopedaily99