วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิต กับบทความ ชีวิตคนเรามีขึ้น มีลง ร่ำร ว ยแค่ไหนก็อย่ าได้ไปดูถูกใคร ไปดูกันว่าทำไมชีวิตคนเราถึงมีทั้งช่วงเวลาที่ดี และช่วงเวลาที่ไม่ดีสลับผลัดเปลี่ยนกันไป กับบทความ ชีวิตคนเรามีขึ้น มีลง ร่ำร ว ยแค่ไหนก็อย่ าได้ไปดูถูกใคร
บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตือนใจเราว่า ร ว ยแล้วอย่ าทะนง และลืมตัวลำบากตอนแก่น่าอนาถใจที่สุดมีอ ดีตเจ้าของที่ดิน มากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อน ผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆ กันทุกเขต ของกรุงเทพและ เมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากิน เ ห ล้ า ครั้งละแสนทำมาค้าข า ยไม้ได้เงินดี
จริงๆลูกๆ ผมส่ งเรียนเมืองนอ กหมด ไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงินสดหล ายร้อยล้าน มีญาติ ผมคนหนึ่งเดือ ดร้อน มายืมเงินผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึง แล้วบอ กเขาว่า ไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงินพร้อมน้ำต าตอนนั้นผมไม่รู้หรอ กว่า เขาจะรู้สึกยังไงปี ต้มยำกุ้ ง
ผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่ วม น้ำพัดทุกอย่ างไปจากชีวิตผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงาน อะไหล่ที่อยุธย าไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมด และ เงินสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊ง ไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข า ดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันห า ยไปเหลือไว้เพียงห นี้สิน สองร้อยกว่าล้านปัจจุบัน
ผมคือ คนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ ข า ยก๋วยเตี๋ยว ประทังชีวิต รอความ จากไป ไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้าตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้อง ยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะผมมาลำบากตอนแก่เงิน ค่าเช่าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงิน ให้ผมแสนห้า
แล้วบอ กผมว่า..พ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ผ่ า ตั ด ส มอง พ่อนั่งร้องไห้คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือนหม า ลุงบอ กว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ ร่างก ายและจิตใจพ่อก็ยอมถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ ผมคืนห้าหมื่นคือ ด อ กเ บี้ ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุง
ลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุง เหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม จริงๆ ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคง จากไป แล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อ ดทน เพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป ผมทำต ามที่พ่อบอ กแล้ว ลูกพ่อ ดูแลพ่อส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมันผมเดินร้องไห้มาถึงบ้าน เอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถว ล งทุ น มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่ากรร ม นั้นต ามสนอง หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะพ ร ะ แม่ ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงินตอนผมมีเยอะๆ ผมเบื่อคนบอ กบุญผมหลอ กเขาว่านับถือคริ สต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยวผมกินผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะเข้าวัดเป็นรู้จักท านอีกหน่อยก็คงจากไป ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไ ป ก่อนผมเพราะ ถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจ าก ไป
ต าไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหน เพราะจะไม่บอ กเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน คนอ่ าน จบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ านก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณต าที่ให้มาไม่มีคำว่าอ ด จากไ ป สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้ว มาต่ำสุดเรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหล ายๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ
ที่มา n e w s h o t n e w, f a h h s a i
