วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดจากการไม่มีลูก กับบทความ สิ่งที่ทำให้คนไม่มีลูก เป็นคนที่มีบุญมาก ไปดูกันว่าทำไมคนไม่มีลูกถึงเป็นคนที่มีบุญวาสนาที่สุด
สำหรับคนที่อย ากจะมีลูก วันนี้เรามีข้อคิดดีๆ เมื่อคุณได้อ่ า นเรื่อง ต่ อ ไ ป นี้ มันอาจทำให้คุณเปลี่ยนความคิดใหม่เลยก็ได้ มาดูกัน เรื่องมีอยู่ว่า ถาม ตัวดิฉันเอง ไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ที่เป็นแบบนี้ เพราะดิฉัน ไม่มีบุญหรือเจ้าคะ พระอาจารย์ ก็ตอบว่าทำคิดเช่นนั้นล่ะ มีสิโยม เพราะคนที่ไม่มีลูกนั้น จะเป็นคนที่ไม่มีบุญได้ยังไงกันล่ะ อาตมา บอ กไว้ตรงนี้เลยว่าคนที่มีลูกน่ะ เขาผู้นั้นแหละ เป็นคนที่มี ก ร ร ม ถ้าไม่เชื่อ ถามเขาดูสิ
ถาม อ่าว ทำไมคนที่มีลูก ถึงมี ก ร ร ม ล่ะคะท่าน พระอาจารย์ ก็บอ กว่า เพราะเลี้ยงลูก มันจึงเป็นทุ ก ข์ เพราะเดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ไม่ได้ดั่งใจ ลูกจะไปทำอะไรให้เกิดความเ สี ย ห า ยทีนี้มันเลยจะทำให้พ่อแม่ เป็นทุ กข์พ่อแม่ก็ต้องมารับผิดชอบ รับกร ร มในสิ่งที่ลูกทำ หาเงินหาทองมา มีให้ใช้อยู่ตลอ ด ลูกไม่ต้องหาเลย ต้องการอะไรก็แบมือขออย่ างเดียว คนเป็นพ่อแม่ เขาก็กว่าจะหาเงิน มาได้ ลำบากแค่ไหนลูกไม่เคยรู้
ต้องเหนื่ อ ยย า ก กลับกัน หากไม่มีลูก ก็ไม่ต้องมาหาเงิน มาเลี้ยงลูก ให้เหนื่อยอย่ างนี้หรอ ก นี่แหละเขาจึงเรียกว่า เป็นทุ กข์ คนที่ไม่มีลูก เขาจะเรียกว่า เป็นคน มีบุญเข้าใจไหม เรานั้นเป็นลูกก็ได้ แต่อย่ าไปมีลูกแล้วกัน โตไปก็บวช พอบวชแล้วก็ สบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อย ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้ว อีกคนไม่มีลูกคนที่มีลูก เขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความทุ กข์
ความย ากลำบาก แล้วก็แก่ไปทั้งคู่ พอถึงบั้นปล า ยชีวิต คนที่มีลูกเขา ได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่ แต่คนที่ไม่มีลูก ก็ไม่มีคนดูแล ทีนี้ใครจะมีกร ร มมากกว่ากันล่ะคะ พระอาจารย์ คนที่ไม่มีลูก จะสบายเพราะจะได้พึ่งตัวเองได้ไง ถ้าพึ่งไม่ได้ ก็จากไปแค่นั้นแหละ ก็ไม่เป็นไร เพราะอย่ างไรซะ เราก็ต้องไปอยู่ดีสักวัน ทีนี้โอกาสที่จะได้ลูกดี มันก็มีน้อยมากเลยนะ และโอกาสได้ลูกไม่ดี
มันจะมีมากกว่าไง คนที่ไม่มีลูก พวกเขาก็ต้องเตรียมตัว พึ่งพาตัวเขาเองให้ได้ เมื่อเขาไม่มีใคร มาพึ่งพิงแล้ว เขาอยู่กันเองได้ เค้าก็พร้อมที่จะไป
อย่ างการเป็นพระ ก็ไม่มีลูกใช่ไหมก็ต้องเตรียมตัวจากไปอยู่เรื่อยๆ นั่นแหละนะ พอมันถึงเวลาไปก็ต้องไป ส่วนลูกศิษย์นั้น เขาจะดูแลหรือไม่ก็ช่วยไม่ได้ มันเป็นเรื่องของเขา เรื่องเหล่านี้มันทำให้เราต้องพึ่งตนเอง อย่ างต้นไม้ ถ้าลูกมันรสไม่ดีก็มีแต่คนจะโ ค่ น ต้นทิ้ง ใครคิดจะรักษ าไว้ใช่ไหมล่ะ ตรงข้ามกัน หากลูกมันรสดี ทั้งหวาน มัน เจ้าของก็อย ากใส่ปุ๋ ย รดน้ำ พรวนดิน ให้คงต้นอยู่นานๆ คนเราก็เหมือนกัน หากลูกทำดีคนทั้งหล า ย ก็ชมถึงพ่อแม่
ว่าเลี้ยงลูกดี ทีนี้ก็จะมีความสุขกายสบายใจต ามมา เพราะลูกๆ บุญ กุศล ความดี ก็ไหลมาเพราะลูก แต่ถ้าลูกทำ ชั่ วคนทั้งหล า ยก็แ ช่ งมาถึงพ่อแม่ สิริมงคล ของคนที่เป็นพ่อแม่อยู่ที่ลูก ในทางตรงข้ามนั้น หากไม่ป้ องกัน แก้ไขให้ดี อั ป ม งคลก็จะมาจากลูกเหมือนกัน และบุตร แบ่งโดยความดี
ในตัวได้ เป็น 3 ชั้น คือ
อภิช าตบุตร เป็น บุตรที่ดีมีคุณธรรมสูงกว่าพ่อแม่ สร้างความเจริญให้กับตระกูลตัวเอง
อนุช าตบุตร คือบุตร ที่มีคุณธรรม เสมอพ่อแม่ บุตรชั้น กลางไม่พอที่จะรั ก ษ าวงค์ตะกูลไว้ได้
อวช าตบุตร บุตรที่เ ล วมีคุณธรรมน้อยกว่าพ่อแม่ มักจะนำแต่ ความเสื่ อ ม ๆ มาสู่วงศ์ตระกูล ทำให้พ่อแม่ต้องทุกใจอยู่ร่ำไป
ที่มา san-sabai
