วันนี้เราจะพาคุณไปเรียนรู้ข้อคิดสำหรับคน มีคนรัก กับบทความ เวลามีกันอยู่ดูแลกันให้ดี เพราะคนเรานั้นจะมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกสักกี่วัน ไปดูกันว่าหากคุณได้อ่ า นบทความนี้จบ คุณจะรักและมีเวลาให้คุณรักของคุณได้อย่ างไร
เช้าวันหนึ่ง.. ภรรย าบอ กกับสามีว่า ‘วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่ งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยส ารไม่สะดวกเลย’.. สามี.. ซึ่งหน้าต าบู ด บึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย า.. แต่กลับกระช ากเสียง ถามกลับไปว่า.. ‘เมื่อวาน เธอซื้ อเสื้อใหม่ มาใช่ไหม..เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่ งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ.. ทำไม..ไม่ช่วยกันประหยัด!!’
ภรรย า ..พูดออ กมา เสียงเบาๆ อย่ างคนรู้สึกผิด ว่า ‘ที่แท้..คุณโ ก ร ธเรื่องนี้นี่เอง’ ..ภรรย า.. ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอ กสามีว่า.. ‘วันนี้ มีรถโดยส ารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ..คุณไม่ต้องไปส่ งก็ได้..’แล้วเธอก็ออ กบ้านไป โดยสามีไม่สนใจเลย เพราะยังโ ก ร ธอยู่มาก..ประมาณครึ่งชั่ ว โมงผ่านไป..สามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนน..จึงออ กไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองได้ข า ดลง
มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย..สามี..ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออ กจากบ้านไปทันที เมื่อไปถึงแม่น้ำ.. รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือ เพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส ารกระจัดกระจายมีการหามร่ าง ของผู้ เสี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า ขึ้น มาจากแม่น้ำ.. ช ายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า .. ก็ไม่พบก็เสียใจเจียน สิ้ น ส ติ..เฝ้าถามหน่ วยกู้ภั ย ที่ทำงานอยู่ว่า ‘เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ’
ทุกคนส่ายหน้า… บอ กว่าไม่เห็นเวลาผ่านไป จนเกือบเย็น กู้ภั ย หยุดการทำงาน เพราะไม่มี ผู้ เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้ว จึงบอ กช ายหนุ่มว่า.. ‘หักห้ามใจเถอะนะ ภรรย าคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว’ ช ายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณ ร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอ ดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า ‘ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่ งเธอนะ…เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว มันจะร า ค าเท่าไหร่กัน’
แต่เมื่อ กลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า..ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาห ารมีอาห าร อยู่บนโต๊ะ..ในมือเธอ มีเสื้อ กันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอ กำลัง เย็บซ่อมช ายเสื้อที่รุ่ยอยู่.. ‘คุณไปไหน มาคะ .. ‘ .. ภรรย ายังพูดไม่ทันจบสามี ก็ตรงเข้าไปกอ ดเธอจนแน่น..
‘คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม .. วันนี้ ฉัน มัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหล า ยปีนะคะ
ฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้ อของใหม่มาทำไม’ เรื่องบางเรื่อง.. เราโ ก ร ธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ ‘ความสุข’ ของเราเลยนะเรื่องบางเรื่อง.. ไม่สำคัญเท่ากับ ‘ความสุข’ ของคนที่เรารัก.. เรามีเวลาในโลกนี้… จำกัด..เวลาที่ใช้ร่วมกัน ….ยิ่งจำกัด..อะไรที่ไม่สำคัญมาก พอก็อย่ านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย
ที่มา b a n g p u n s a r a, v e r r y s m i l e j u n g
