เหตุผลที่ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ลูกก็ยังข า ดแม่ไม่ได้อยู่ดี

วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้เหตุผลของลูกที่ไม่ว่าจะเติบโตมากเท่าไร ก็ยังข า ดแม่ไม่ได้ กับบทความ เหตุผลที่ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ลูกก็ยังข า ดแม่ไม่ได้อยู่ดี ไปดูกันว่าทำไมวันเวลาผ่านไปนานหล า ยสิบปีแล้ว ชีวิตของลูกถึงข า ดแม่ไม่ได้

‘ในโลกอันหนาวทรวงลวงหลอ กนี้ ช่างไม่มีธารรักอันศักดิ์สิทธิ์ ที่ซึมซาบดื่มด่ำอมฤตเหมือนในจิต ของแม่รักแท้จริง’ บางครั้งแม่ มองดูเราภูมิใจดีใจ และเสียใจกับสิ่งที่เราทำ ชีวิตก็เป็นอย่ างนี้ ใกล้หมดเวลา ของแม่เต็มที สายลมพัดผ่านเบา ๆ แล้วชีวิต ของคนที่รักเราที่สุด…ก็ดับไป แด่ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ทั่วทั้งโลก ขอให้ลูกทุกคนอ่านแล้ว คิดต ามความรัก ของแม่ยิ่งใหญ่เสมอ และมันจะเป็นเช่นนี้ ไปชั่ วกัลปาวสาน

หากจะนึกถึง ผู้หญิงสักคนนึง ที่เราควรที่จะรักมากที่สุด ก็คงเป็นใครไปไม่ได้หรอ ก นอ กจาก’แม่’ของเราเอง คนที่อุ้มท้อง ดูแลเรามาตลอ ด 9 เดือน ด้วยความย ากลำบาก ยอมอ ดทนห้ามกินอาหาร ของโปรดเพื่อลูกในท้อง เพื่อไปกินอาหาร ที่มีประโยชน์ เพื่อลูกที่อยู่ในท้อง คนที่เมื่อเราตอนเด็ก ๆ จะร้องไห้กลางดึกแค่ไหน แม่ก็ตื่นขึ้น มา เพื่อปลอบเรา แม้จะนอนไม่เต็มอิ่ม คนที่คอยดูแล และห่วงใยเรามากที่สุด แม้เราจะดื้อ จะซนจะเอา แต่ใจมากแค่ไหน ก็ต ามแต่ก็ไม่เคยบ่น จะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้ ที่สามารถยอมแลกชีวิต

เพื่อเราได้คง ไม่มีใครที่จะทำแบบนี้ ได้เหมือนแม่เราหรอ กนะ จงรักแม่ของเราให้มากเอาไว้ เหมือนตอนที่เรายังเด็ก ที่แม่คอยดูแล คอยทะนุถนอมเรา เป็นอย่ างดีที่สุด เพราะไม่ว่าเราจะแก่ไปมาก สักแค่ไหน มีครอบครัว หรือ ไม่ก็ต ามเราก็ยังต้องการแม่มากที่สุด อยู่ดีนะ… หากพูดถึงคำว่าแม่นั่น คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก ตั้งแต่เราเกิดมา

แม่ต้องทุ่มเททั้งแรงกาย และแรงใจ เพื่อ ดูแลลูกจนเติบโต เป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ แต่ในทางกลับกันคือ เมื่อลูกยิ่งเจริญเติบโตขึ้น ผู้เป็นแม่ก็เริ่มชรา ร่างกายก็พลอยทรุดโทรมลงต ามลำดับจนในที่สุดก็ต้องหยุดพักโดยปริย าย เพราะสังขารร่างกายไม่อำนวยให้ทำงานได้เหมือนเมื่อก่อน แม้ว่าจิตใจจะแข็งแกร่งอย ากทำสักปานใดแต่ไม่อาจฝืนธรรมช าติ ของสังขารได้ และด้วยบทบาทหรือหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ของผู้เป็นแม่

จึงทำให้แม่เป็นบุคคลที่ศาสนา ให้ความยกย่องเชิดชู เป็นอย่ างมาก ซึ่งศาสนาหรือวัฒนธรรมต่าง ๆ ล้วน มีคำสอนส่วนหนึ่ง ที่กล่าวถึง ความรัก ของแม่ที่มีต่อลูก และการตอบแทน พระคุณของลูก ต่อผู้เป็นแม่ และศาสนาที่ประช าชนช าวไทย นับถือ กัน โดยทั่วไปได้แก่ ศาสนาพุทธศาสนาอิสลาม ศาสนาคริสต์ ศาสนาพราหมณ์ – ฮินดู และศาสนาซิกข์ ก็มีการยกเอาเรื่องความรัก ของแม่ และความกตัญญูของลูก ต่อแม่มาเป็นหลักคำสอน สำคัญทางศาสนาด้วย เช่นกัน จึงเป็นหน้าที่ สำคัญของลูก ที่ต้องดูแลผู้เป็นแม่ ซึ่งนี่ถือเป็นการตอบแทน พระคุณของแม่อย่ างหนึ่ง คือ การดูแลแม่ ย ามแม่แก่ชรา

แต่แท้ที่จริงแล้วการตอบแทน พระคุณของแม่ ลูกสามารถ กระทำได้ ตั้งแต่เมื่อเราเป็นเด็ก หรือ อาจจะกล่าวได้ว่า การตอบแทน พระคุณของแม่คือ การทำหน้าที่ของลูก ให้สมบูรณ์ต ามวัย ของตนเอง เช่น เมื่อเราเป็นเด็ก หน้าที่สำคัญของลูก ก็คือ การตั้งใจ เรียนการเป็นเด็กดี และเชื่อฟังคำสั่งสอนของแม่ และเมื่อเราโตขึ้นจบการศึกษา และมีงานทำหน้าที่ สำคัญของลูก ก็คือ การดูแลให้แม่มีความสุข สมบูรณ์ทั้งทางร่างกาย และจิตใจ เป็นต้น เรื่องราวของแม่ ที่ลูกทุกคนเกือบ ลืมไปแล้ว

1 เมื่อเราเกิดมา เราอาจรู้สึกว่าแม่ ของเราแก่จัง แต่เราคงลืมไปว่า

ครั้งหนึ่งแม่ของเราเคยสาว เคยสวยเคยเป็นเด็กวัยรุ่นช่างฝัน แม่ฝันว่าวันหนึ่งแม่จะมีครอบครัวที่น่ารัก มีสามีที่ดีมีลูกที่ดีมีครอบครัว ที่อบอุ่น แต่ชีวิตไม่ใช่นิย ามที่จะเขียนได้อย่ างใจ ‘ช่างมันเถอะไม่เป็นไร’ แม่คงคิดอย่ างนั้น เพราะอย่ างน้อยที่สุดชีวิต ก็พาให้เรากับแม่มาเจอ กันจนได้

2 นอ กจากต้องแบกน้ำหนัก เกือบ 15 กิโลกรัมตลอ ดระยะเวลา

เกือบสิบเดือนแล้ว ในวันที่เราลืมต าดูโลก ยังเป็นวันเดียว กับวันที่แม่ ต้องเ จ็ บป ว ดที่สุด ในชีวิตเราอาจเคยได้ยิน มาบ่อย ๆ ว่าการคลอ ดลูกมันเ จ็ บมาก แต่เราไม่มีวันรับรู้ ความรู้สึกนั้นได้จริง ๆ จนกว่าถึงวันที่เราต้องคลอ ดลูกเอง ลองมองหน้าแม่ของเราในวันนี้ เราอาจลืมไปแล้ว ก็ได้ว่าผู้หญิงคนนี้ เคยเ จ็ บป ว ด เพื่อให้เราเกิดมา

3 แม่ของเราเคยรูปร่างดีกว่านี้ เคยมีผิวพรรณที่เปล่งปลั่งกว่านี้

แม่เคยสวยกว่านี้มากจนถึงวันที่มีเรา รูปร่างของแม่ผิวพรรณของแม่ ไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป เรารู้ใช่ไหมว่า แม่ต้องแบ่งปันร่างกาย ของแม่ เพื่อสร้างร่างกายของเราเรารู้ใช่ไหมว่า หลังจากคลอ ดเราออ กมา เส้นผมของแม่ร่วง เป็นกระจุกๆอยู่หล า ยเดือน เรารู้ใช่ไหม ถ้าแม่ไม่มี เราแม่คงจะเป็นผู้หญิง ที่มีรูปร่างหน้าต าสวยกว่านี้ อีกเยอะเลย

4 ในอ ดีตเวลาส่วนใหญ่ ในชีวิตของแม่เคยเป็นของแม่เอง

แม่จะไปไหนก็ได้จะทำอะไรก็ได้ จะเที่ยวสนุกหรือทำเพื่อตัวเอง แค่ไหนก็ได้สิ่งนี้ได้เปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่เราลืมต าดูโลก สองเดือนแรก ที่เราเกิดมา แม่ของเราต้องอุ้มเราตลอ ดเวลา เพราะเราร้องไห้ ตลอ ดเวลา เราตื่นทุกๆสองชั่ วโมง ขับถ่ายทุก ๆ สองชั่ วโมง ทำให้แม่ต้องอยู่ใกล้ชิด เราไม่มีเวลากิน ไม่มีเวลานอน ไม่มีเวลาไปไหน มาไหนหนึ่งปีแรก ที่เราหัดเดิน แม่ของเราต้องเดินต ามเรา ตลอ ดเวลา เพื่อไม่ให้เราเป็นอันตรายเงินส่วนใหญ่ ถูกใช้เพื่อ ซื้ อของจำเป็นให้เราค่าคลอ ดค่ารั ก ษ า ค่าฉีดวัคซีนค่าน มค่าของค่าเสื้อผ้า มันไม่ง่ายเลย สำหรับเงินก้อนนั้น ที่แม่ของเราเพิ่มเริ่มสร้าง เนื้อสร้างตัว

5 เมื่อเราเข้าเรียนอนุบาล แม้มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่เรากับแม่ต้องห่างกัน

แต่แม่ก็เป็นห่วงเรา อยู่ดีแม่คิดในใจว่า ‘โอ้โหค่าเรียนอนุบาลทำไมแพงจัง’ เมื่อแม่คิดได้อย่ างนั้นทุกสิ่งทุกอย่ าง ที่เป็นของใช้ส่วนตัว ของแม่ จึงถูกลดเราภาพลงทั้งหมดกินถูก ๆ ใช้ของถูกๆใส่เสื้อผ้า ถูกๆทำทุกอย่ าง เพื่อลดค่าใช้จ่าย เพื่อให้เรามีสิ่งที่ดีที่สุด ในเวลานี้เรารู้รึเปล่าว่า แม่ของเราแทบไม่ได้ ไปเที่ยวอีกต่อไป เวลาแม่คิดถึงอนาคตมันไม่ใช่ อนาคตของแม่แต่เป็นอนาคตของเรา แม่ไม่ใช่นางเอก ในชีวิตของตัวเอง อีกต่อไปแล้ว ความเป็นแม่ ของแม่มากขึ้นทุกทีๆแม่ ได้ทำอะไรอีกหล า ยอย่ าง ที่ไม่เคยคิดว่า ชีวิตนี้ จะทำได้เพื่อที่เราจะได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด แต่อย่ างไรก็ต ามมีคนหล า ยคนที่เมื่อโตขึ้น กลับหลงลืมไปว่าใครสำคัญที่สุดในชีวิต สิ่งต่างทั้งหล า ยที่ลูกมองข้ามไป มองว่าไม่ดี หรือไม่เคยมองและนึกถึงนั้น เป็นเพราะความรัก ที่มีให้กับลูกล้วน ๆ ทั้งยังเป็นรัก ที่บริสุทธิ์อีกด้วย

ที่มา p a r i n y a c h e e w i t, k a e y i m