วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิด หากวันนี้ไม่มีลูก แล้ววันที่แก่เฒ่าไป ใครจะเลี้ยง กับบทความ แก่เฒ่าไปใครจะเลี้ยง หากไม่มีลูก ไปดูกันว่าหากวางแผนไม่มีลูกในวันนี้ ย ามแก่เฒ่าไปจะต้องใช้ชีวิตอย่ างไร
แนวคิดที่ว่า… มีลูกเพื่อหวังจะให้มาเลี้ยงดูในย ามแก่นั้นเป็นแนวคิดของคนสมัยก่อน ซึ่งผู้ใหญ่หล า ยๆคน มักจะมีแนวคิดแบบนี้จริงๆ แต่ว่าหากจะมองในความเป็นจริงแล้วมันเป็นอย่ างไร ในยุคสังคมปัจจุบันจะใช้ความคิดแบบนี้ได้อยู่ไหม ‘ มีลูกเพื่อที่ว่า จะได้มีคนเลี้ยงดูเราตอนอายุมากขึ้น ‘ ซึ่งมันจะแปลได้อีกทางว่า… หากลูกไม่ยอมเลี้ยงดูคืออ กตัญญูอย่ างนั้นหรือ..? หรือว่า… ในความเป็นจริงนี่คือความรักที่หวังผล เป็นความเห็นแก่ตัวของคนเป็นพ่อแม่..!! ในปัจจุบันนี้ก็มี พ่อ แม่ หล า ยๆครอบครัวมากที่เข้ากับครอบครัวของลูก ๆ ไม่ได้ บางทีความคิดแบบเดิมมันอาจจะต้องปรับแล้วก็ได้ ทำไมไม่เปลี่ยนความคิดที่ว่าอย ากจะให้ลูกเลี้ยงดูในตอนชรานั้น ให้มาทำอย่ างไรจึงจะดูแลตัวเองได้ในตอนแก่บ้าง
จะเอาสมัยก่อนกับปัจจุบัน มาเที่ยวกัน มันไม่ได้ ที่พ่อแม่มีลูกตั้งหล า ยคนยังเลี้ยงได้ ทำไมลูกเลี้ยงพ่อแม่บ้างไม่ได้ ซึ่งมันก็อาจจะน่าคิด แต่ลองมองถึงค่าครองชีพ และ วิถีชีวิตของสังคมในปัจจุบันดู มันเหมือนสมัยก่อนไหม เรามีเรื่องราวตัวอย่ างที่น่าสนใจไว้เป็นกรณีศึกษา ที่อย ากให้ทุกคนได้อ่านและลองทำความเข้าใจต าม ทั้งในมุมของคนเป็นพ่อแม่ และ ในมุมของความเป็นลูก ซึ่งมีเรื่องราวมีดังนี้
มีคุณแม่คนหนึ่ง สามีจากไปนานแล้ว เธออ ดทนทำงานหาเงินเลี้ยงดูลูกช ายเพียงลำพัง ลูกช ายก็ทำตัวเป็นลูกที่ดี เป็นคนเชื่อฟังแม่ตั้งแต่ตอนเล็ก พอลูกโต เธอก็ส่ งลูกไปเรียนต่างประเทศ พอลูกเรียนจบก็อยู่ทำงานต่อที่ต่างประเทศ ทำงาน หาเงิน ซื้ อบ้าน แต่งงาน มีลูกหนึ่งคน สร้างครอบครัวที่แสนสุข ตัวเธอเองคิดถึงประโยคที่ว่า… มีลูกจะได้มีคนเลี้ยงตอนแก่ คิดถึงสายต าอิจฉาของญาติๆและเพื่อนฝูง เธอมีความสุขจากใจ ระหว่างรอจดหมายตอบจากลูกช าย เธอก็จัดการเรื่องบ้านและงานจนเรียบร้อย
คืนสุดท้ายก่อนเธอจะเกษียณ เธอก็ได้รับจดหมายที่ส่ งมาจากต่างประเทศของลูกช าย พอเปิดออ กดูข้างในก็เป็นเช็คต่างประเทศ ตีเป็นเงินไทยได้มูลค่าประมาณ 1 ล้านบาท เธอรู้สึกแปลกใจมาก เพราะลูกช ายไม่เคยส่ งเงินให้เธอมาก่อน !! เธอรีบเปิดจดหมายออ กอ่าน ในจดหมายเขียนว่า… ‘ แม่ครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว ตัดสินใจ และสรุปว่า พวกเราไม่ยินดีให้แม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่ ถ้าแม่คิดว่าแม่มีบุญคุณที่เลี้ยงดูผมมา คำนวณต ามร า ค าตลาด ก็ประมาณเงินที่ผมส่ งให้นี้ หวังว่าต่อไปนี้แม่จะไม่เขียนจดหมายมาอีก’
แม่อ่านจดหมายฉบับนั้นจบก็น้ำต าไหลพราก รู้สึกว่าที่ตัวเองอ ดทนทำเพื่อลูก เป็นคุณแม่เลี้ยงเดียวมาตลอ ดชีวิต จากนี้ไปต้องอยู่อย่ างโดดเดี่ยว เธอรู้สึกสิ้นหวังในชีวิตอย่ างมากจนไม่อย ากมีชีวิตอยู่ !! ต่อมาเธอจึงเริ่มหันหน้าเข้าหาธรรมะ ไปปฏิบัติธรรม ศึกษาพระพุทธศาสนา หลังศึกษาเธอก็คิดได้ เธอใช้เงิน 1 ล้านบาท เอาไปเดินทางเที่ยวรอบโลก ได้เห็นสิ่งใหม่ ๆ มากมาย เมื่อได้เห็นโลกที่กว้างใหญ่ขึ้น ความคิดจึงเปลี่ยนไป
หลังจากนั้นเธอจึงเขียนจดหมายหนึ่งฉบับถึงลูกช าย ในจดหมายว่า… ‘ ลูกรัก ลูกไม่อย ากให้แม่เขียนจดหมายมาอีก ก็ถือซะว่าจดหมายฉบับนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมจากฉบับที่แล้วละกัน แม่ได้รับเช็คแล้ว และ ใช้เงินจำนวนนั้นไปเดินทางรอบโลก ระหว่างเดินทางท่องเที่ยว อยู่ ๆ แม่ก็รู้สึกว่า แม่ควรขอบใจลูก ขอบใจที่ทำให้แม่เห็นอะไรทะลุปรุโปร่ง ปล่อยวาง ทำให้แม่ได้เห็นว่าความสัมพันธ์ในครอบครัว เพื่อน และคนรักไม่มีรากหยั่งลึก เปลี่ยนแปลงได้เสมอ ‘ ถ้าวันนี้แม่ยังคิดไม่ตก ยังยึดติด ยังทุ ก ข์อยู่ แม่คงตรอมใจ และ จากไปภายในปีครึ่งปี การปฏิเสธของลูก ทำให้แม่ได้เห็นว่าคนเรามีวาสนาก็ได้เจอ หมดวาสนาก็จากกัน ทุกอย่ างไม่เที่ยงแท้ ทำให้แม่เรียนรู้ที่จะสงบและใจเย็น มองทุกอย่ างในเชิงบวก แม่ไม่มีลูกแล้ว ไม่มีอะไรให้เป็นห่วง เพราะงั้นแม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมัน
‘ พ่อแม่ที่น่าสงสาร ‘ คนเป็นพ่อแม่อย ากมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่ได้รับกลับไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดมีคนกล่าวไว้ว่า บ้านของพ่อแม่คือบ้านของลูกตลอ ดเวลา บ้านของลูกไม่เคยเป็นบ้านของพ่อแม่ การให้กำเนิดลูกเป็นงานที่ต้องทำ การเลี้ยงดูลูกเป็นภาระหน้าที่ การพึ่งพาลูกเป็นความเข้าใจผิด ช่างเป็นความจริงที่ไม่น่าฟัง แต่ก็ไม่ฟังก็ไม่ได้ เพราะ ยังไงก็ต้องเผชิญ แม้ว่าไม่ใช่ลูกทุกคนจะเป็นเหมือนลูกช ายในเรื่อง แต่คนเป็นพ่อแม่ไม่ควรคิดว่าจะพึ่งพาลูกตลอ ดไป พูดกันต ามตรง ยังไงแล้วทุกคนก็ต้องดูแลตัวเอง ลูกกตัญญูต่อคุณถือเป็นบุญ ถ้าลูกกตัญญูไม่พอ พ่อแม่ก็บังคับไม่ได้ วิธีที่ดีที่สุดคือ วางแผนชีวิตพึ่งพาตัวเองไว้เมื่อตอนอายุเยอะแล้ว จึงเป็นสิ่งที่รอบคอบที่สุดที่ควรทำ
จากมุมมองของสังคม การมีลูกจะได้มีคนเลี้ยงตอนชราเป็นความปรารถนาในใจ แต่ในยุคปัจจุบัน เศรษฐกิจ สังคม วัตถุนิยม วิถีการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป สถานการณ์ในปัจจุบันคือ คนยุคใหม่เปลี่ยนไป คนอายุมากยังยึดติด การที่คนอายุมากยึดแนวความคิดว่ามีลูกจะได้มีคนเลี้ยงดูคงจะไม่เหมาะสมกับอีกต่อไป สิ่งที่ต ามมาคือ… ‘ ความผิดหวังบนความคาดหวังที่ไม่สามารถคาดเดาได้ ‘ อายุขนาดนี้และ ผ่านโลกมาก็เยอะแยะมากมาย รู้เห็นอะไรมามาก น่าจะเข้าใจในวิถีความเปลี่ยนแปลง และ ความเป็นไปของโลก ได้ดีกว่าลูกๆ
พ่อ แม่ ทวงบุญคุณกับลูกได้แต่มันไม่ใช่ลูกทุกคนที่มีศักยภาพพอที่จะดูแลพ่อแม่ได้ เพราะ ยุคสมัยนี้เพียงแค่ชีวิตครอบครัวของลูกมันก็ต้องดูแลเช่นกัน การวางแผนดูแลตัวเองในบั้นปล า ยชีวิตจึงเป็นสิ่งที่คนเป็นพ่อแม่คน ควรวางแผนและอย่ าฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ลูกได้แล้ว มันไม่ใช่ความผิดของลูกที่ดูแลคุณไม่ได้ แต่มันผิดที่คุณที่ไม่ยอมวางแผนชีวิตเผื่อไว้ดูแลตัวเองต่างหาก ฝากไว้ให้คิดกันนะ
ที่มา Liekr, bitcoretech
