วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิตให้มีความสุข กับบทความ คนโ ง่มักเอาใจไว้ที่ปาก คนฉลาดมักเอาปากไว้ที่ใจ ไปดูกันว่าทำไมคนสองคนนี้ถึงใช้ชีวิตต่างกัน
คนฉลาดเอาปากไว้ที่ใจจะปากหนัก ไม่ค่อยพูดมาก คนโ ง่เอาใจไว้ที่ปาก ใจมันไม่อยู่ที่ตัวใจมันไปอยู่ที่ปาก มันจึงพูดไปวันยังค่ำความสำคัญของ ตัวเองที่ควรเข้าใจกันไว้ อัตตัญญุต าคือ ความรู้จักตนและก็ประพฤติ ปฏิบัติให้สมกับฐานะของตนต้องรู้ว่า สถานภาพของเราเป็นอย่ างไรใน วัด บ้าน โรงเรียน สถานที่ราชการ เราควรวางตัวทำตัวอย่ างไร แต่การวางตัว ไม่ใช่การถือตัวอันนี้ขอฝากไว้เป็นข้อคิดอยู่ให้พอเหมาะพอ ดี มีศีลาจารวัตร อันงดงาม สงบเสงี่ยมเจียมตัว การพูดจาปราศัยก็พูดเฉพาะที่จำเป็นที่
ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องพูด การจะพูดจาอะไรต้องนึกคิดพิจารณาเสียก่อน ใช้สติสัมปชัญญะไตร่ตรองให้รอบคอบเสียก่อนว่า สมควรหรือไม่ อย่ างนี้เป็นการดีจะทำอะไร อย่ าให้ข า ดสติสัมปชัญญะ อย่ าทำอะไร เหมือนคนต าบอ ดอย่ าให้เข้าทำนองที่กล่าวว่า คนโ ง่เอาใจไว้ที่ปาก คือ คิดอะไรก็ไหลออ กปากทันทีจะไม่ดี ส่วนคนฉลาดเขาเอาปากไว้ที่ใจ คือ เวลาเขาจะพูด เขาจะคิดไตร่ตรองย้อนแล้วย้อนอีกว่าจะมีผลดี
ผลเสียและมีผลกระทบทั้งส่วนตนเองและคนรอบข้างอย่ างไร ซึ่งเขาจะ กลั่นกรองเสียก่อนจึงพูดออ กมา อันนี้ให้จำใส่ใจเอาไว้นี่คือ อัตตัญญุต า คือ การรู้จักวางตนหรือทำตนอย่ างไร นอ กจากรู้จักตนตั้งตนให้อยู่พอ เหมาะพอ ดีแล้วก็จงพย าย ามพัฒนาตนเองให้เป็นที่พึ่งของตัวเองได้ด้วย อย่ าได้คอยแต่จะพึ่งพาอาศัยคนอื่นข้อสำคัญที่สุดคือ การรู้จักตนเอง ควรนึกเน้นให้มันลึกเข้าไปพย าย ามฝึกหัดดัดนิสัยของตัวเองพย าย าม ปกครองตนเองให้ได้ ให้ตนเองเป็นที่พึ่งของตนได้จริงๆ
สุภาษิตท้ายบท
โมกโข กัลย าณิย า สาธุ แปลว่า การเปล่ง/กล่าววาจางาม ย่อมยังประโยชน์ให้สำเร็จ มุตวา ตัปปติ ปาปิกัง แปลว่า คนใดพูดวาจาชั่ ว ย่อมเดือ ดร้อน
ที่มา songtorkwamrak
