วันนี้เราอย ากที่จะพาเพ่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิต กับบทความ จงใช้ชีวิตย ามแก่เฒ่าให้มีความสุข ไม่ลำบากลูกหลาน ไปดูกันว่าจะต้องทำอย่ างไรบ้าง
เรื่องราวบางอย่ าง ที่ควรวางต้องรู้จักปล่อย เพราะใจของคนเราแบกรับได้จำกัด อย่ าเอาแต่ คับ แ ค้ น ฝังใจเมื่อใดที่ปล่อยวาง เมื่อนั้นย่อมเป็นอิสระปล่อยวางตำแหน่งฐานะที่ เคยดำรงปล่อยวางชื่อเสียงสักการะที่เคยครอบครองปล่อยวางอ ดีต เรียนรู้ในการ ใช้ชีวิตในปัจจุบัน เป็นสุขได้ในวัยชรา เมื่ออายุมากขึ้น… ต้องรู้จักวางอารมณ์
สังคมในอ ดีตมีความย ากของคนในอ ดีตสังคมในปัจจุบันมีความย ากของคนในปัจจุบัน อย่ าเอาอารมณ์มาเป็นที่ตั้งไม่พอใจอะไรก็ด่าว่าลูกหลานด่าลูกหลานด้วยอารมณ์ครั้งหนึ่ง คุณธรรมของตนห า ยไปครั้งหนึ่งวาสนาของลูกหลานห า ยไปส่วนหนึ่งเพราะพ่อแม่คือ พระพรหมของลูกหากพ่อแม่เอาแต่แช่งด่าลูกหลานจะเจริญได้อย่ างไร เมื่ออายุมากขึ้น… ต้องรู้จักวางมือ
คุณไม่มีทางทำแทนลูกหลานไปตลอ ดชีวิต ดังนั้นต้องรู้จักวางมือลูกหลาน มีบุญวาสนาและทางเดินของลูกหลาน หากคิดแทนทำแทนไปเสียหมด คุณเหนื่อยตลอ ดช าติ แถมทำร้ า ยลูกหลานไปตลอ ดชีวิตวันหนึ่งที่คุณจากไปพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อยังไงการรู้จัก วางมือคือ การฝึกเชื่อใจในลูกหลานและเป็นการส่ งเสริมลูกหลานไปในตัวอย่ าให้เขาด่าว่าเก่งแต่รุ่น
พ่อแม่ แต่ลูกหลานไม่เอาไหน เมื่ออายุมากขึ้น… ต้องรู้จักตัดใจ ของบางอย่ าง เมื่อสูญห า ยไปแล้วก็อย่ าได้ยึดผูกคิดให้ได้ว่าเดิมทีมันก็ไม่ได้เป็นของคุณ และจงเชื่อเถิดว่าหากเป็นของคุณมันย่อมไม่มีทางสูญห า ย ดังคำกล่าวที่ว่า หากเอาแต่ร่ำไห้ที่เสียพระอาทิตย์และพระจันทร์ไปสักวันคุณจะเสียดวงดาวไป อีกอย่ างหนึ่งดังนั้น ตัดใจได้ในสิ่งที่สูญเสียไปแล้วจึงสามาถรั ก ษ าสิ่งที่ควรมีอยู่ไว้ได้
เมื่ออายุมากขึ้น… เปรียบไปดั่งไม้ใกล้ฝั่ง ตั ณ ห าต้องลดลง ความโ ล ภ ความโ ก ร ธ ความหลงต้องลดลงคุณธรรมความสุขุมต้องมากขึ้น ความเมตต า กรุณา มุทิต า อุเบกขาต้องมากขึ้น หมั่นเตือนตัวเองนะอยู่ให้ลูกหลานเคารพรัก มิใช่อยู่ให้ลูกหลานหวาดกลัว จนไม่มีใครยอมเข้าใกล้จงแก่อย่ างมีคุณภาพ อย่ าแก่เพียงเพราะอยู่นาน
ที่มา f w d L i n e, v e r r y s m i l e j u n g
