วันนี้เราจะพาเพื่อนๆไปเรียนรู้เส้นทางเดินของคนเห็นแก่ตัวกับบทความ เส้นทางเดินของคนเห็นแก่ตัว มักไม่เหลือใครในตอนจบ ไปดูกันว่าทำไมคนที่ชอบเห็นแก่ตัวถึงไม่เหลือใครสักคนยืนข้างกายในตอนท้ายสุดของชีวิต
เธอได้ครอบครองทุกๆ อย่ าง แล้วเธอสุขใจหรือ เธอทำ ทุกอย่ าง เพื่อให้ได้มา ไม่ว่าถูก หรือ ผิด ก็ไม่สนเธอภูมิใจ หรือ เธอรักแต่ตัวเอง ไม่สนใจความ เดือ ดร้อนของคนอื่นๆเธอยังได้ ชื่อ ว่ารักเป็น อยู่หรือ ความละอายต่อบ าป ก รรม ควรมีติดตัว แม้ใครไม่เห็น ความผิดชอบชั่ ว ดี ควรสำนึก อยู่ทุกขณะจิต ทุกลมห า ยใจ คนชั่ วที่ได้ ชื่อว่า ชั่ วเพราะ ทำบาปได้โดย ไร้การละอายพอรู้ว่าทำชั่ ว แล้วยังไม่สำนึก ไม่เกรงกลัวต่อบาปก ร ร ม
นั่นจึงเป็นที่มาของ คน ชั่ ว คือ คิดไม่ได้ ทำดีไม่ได้ หลง ในการทำผิดซ้ำ ๆ จนติดเป็น นิสัย พอทำทุ กๆ วันเข้า จิตก็ มืดบอ ดไร้ การระอายใจ จนฝังรากลึก กล า ยเป็น สั น ดาน ที่แก้ไขไม่ได้ เพราะตัวเอง ไม่ย ากแก้ ไม่อย าก ปรับ คนที่คุ้นชิน กับการทำไม่ดีบ่อยครั้ง จะรู้ว่า ความดี ทำย ากมาก ให้ผลช้าเป็นเต่าล้านปี แตกต่างจาก ทำต ามใจ ต ามกิเลสในใจตน ให้ผลทันที สนอง ความอย ากได้ทันที สะใจในทันที เห็นผลลัพธ์ทันที
อย่ าทำความไม่ดีเลยท่านทั้งหล า ย การสร้างเ วรก รรมให้กับตนเองนั้น ก็บาปไม่น้อย ชีวิตนี้ ชีวิตเดียว มันยัง ทุ ก ข์ ท ร ม า น ไม่พอหรือ ใยท่านถึงสะสม เ ว ร ก รรม เว รภั ย ไม่จบสิ้น ทำไมถึงผูกพย า บาทเจ้าก รรม ไม่ยอม อภั ย ปล่อยวางให้ใจเราเป็นอิสระสักที ใจ ท่าน ทุ กข์ไม่มีใครล่วงรู้หรอ ก ข้าพเจ้า ก็ไม้รู้ นอ กจากตัวท่านเองเท่านั้นที่รู้
ที่มา dekwat999, thatlifes
